فریدون مقدس نژاد - دانشیار گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک) تهران
پیمان میرزابابایی - دانشجوی دکترای راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک) تهران
کورش نادری - دانشجوی دکترای راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک) تهران

آسیب دیدگی ناشی از رطوبت که به عریان شدگی نیز شناخته می شود از جمله خرابی های مهم مخلوط های آسفالتی به شمار می رود که در قالب خرابی هایی نظیر چاله، شیارشدگی، ترک خوردگی، شن زدگی و ... بروز پیدا می کند. بررسی تاثیر جنس مصالح آسفالتی در وقوع این خرابی ضروری بنظر می رسد چرا که سنگدانه ها حدودا 95 درصد وزنی و یا 80 درصد حجمی مخلوط آسفالتی را تشکیل می دهند. این مطالعه آزمایشگاهی به جهت بررسی تاثیر درجه قلیاییت مصالح سنگی بر آسیب های ناشی از حساسیت رطوبتی و عریان شدگی مصالح سنگی انجام گرفته است. به همین جهت دو نوع سنگدانه با خواص متفاوت استفاده شدند و آزمایش XRF بکار گرفته شد تا درجه قلیاییت مصالح مصرفی ارزیابی گردد. به جهت اطمینان از مستقل بودن نتایج آزمایش از سایر متغیرها، روش های مختلف آزمایش حساسیت رطوبتی و دانه بندی های مختلف بکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که مصالح آهکی بدلیل بالا بودن درجه قلیاییت پیوندهای مستحکم تری با قیر برقرار می کنند که در حضور آب به سادگی شکسته نمی شود و بر خلاف مخلوط های سیلیسی، حداقل های اشاره شده در آیین نامه های معتبر داخلی و بین المللی را برآورده می کنند. از این جهت آزمایش XRF روشی قدرتمند در تحلیل و توجیه نتایج آزمایش های حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی معرفی می گردد.

حساسیت رطوبتی، XRF، درجه قلیاییت، لاتمن اصلاح شده، غرقاب مارشال