نازنین شیبانی تذرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مالی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم
بیژن عابدینی - استادیار گروه مدیریت مالی و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم

این پژوهش به شناسایی عوامل تاثیرگذار فرصت رشد بر پاداش مدیران شرکت های بورس اوراق بهادار می پردازد. در این راستا، نسبت ارزش بازار دارایی ها به ارزش دفتری دارایی ها، به عنوان شاخص اندازه گیری فرصت رشد و امتیاز Z آلتمن به عنوان شاخصی برای ارزیابی پاداش میران انتخاب شده است. به منظور کاهش مشکلات نمایندگی ناشی از احتمال عدم همسویی منافع بین مدیران و سهامداران، بایستی بر تابع مطلوبیت هر یک از دو طرف و نحوه ی تسهیم منافع و مخاطره، بین آنان تمرکز نمود. بدین طریق، می توان مدیران را در به کارگیری توانایی ها و مهارت هایشان در راستای منافع مالکان ترغیب نمود و در آن ها ایجاد انگیزه کرد. پرداخت پاداش به مدیران به عنوان نوعی حق الزحمه ی آن ها، یکی از روش های مطرح جهت انگیزش مدیران و یکی از ابزارهای رایج به منظور همسو نمودن دیدگاه ها و عملکرد آن ها در راستای افزایش ثروت سهامداران است. حقوق و مزایای مدیران شرکت ها شامل حقوق ثابت، پاداش نقدی عملکرد و مزایای غیرنقدی است. از بعد نظری، انتظار بر آن است پاداش نقدی پرداختی به مدیران، مبتنی بر عملکرد آنها باشد؛ بدین معنی که همسویی عملکرد مدیران با منافع حاصله برای سهامداران، منجر به تشویق آن ها و بهره مندی از پاداش گردد. هدف اصلی از این تحقیق شناسایی عوام تاثیرگذار فرصت رشد بر پاداش مدیران شرکت های بورس اوراق بهادار است. نتایج آزمون داده های 92 شرکت که ما بین سال های 1384 تا 1394 در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده بودند، نشان می دهد که فرصت رشد تاثیر مثبت و معناداری بر پاداش مدیریت دارد. این نتیجه حاکی از آن است شرکت هایی که فرصت رشد بیشتری دارند نسبت به شرکت هایی که از فرصت رشد پایین تری برخوردارند پاداش بیشتری به مدیران پرداخت می کنند.

عوامل تاثیرگذار، فرصت رشد، پاداش مدیران، بورس اوراق بهادار