مهدی قادری - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۳۶۹۷ -۱۹۳۹۵ تهران، ایران

سرمایه اجتماعی در سازمان یکی از مهمترین عواملی افزایش کارآمدی و تولید ارزش است. این نوع سرمایه منبع مهمی برای سهولت ارتباط بین اعضای سازمان است. مقاله حاضر با هدف بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی میان کارکنان مراکز دانشگاه پیام نور استان کردستان به نگارش در آمده است. در مرحله اول تلاش شده است تا سرمایه اجتماعی به عنوان یک سازه دوبعدی مورد سنجش و اندازه گیری قرارگرفته و موقعیت جامعه آماری مورد مطالعه بر روی مقیاس تعر یفشده مشخص شود. در مرحله دوم هدف آن بوده است که عوامل مهم و اثرگذار بر افزایش یا کاهش میزان سرمایه اجتماعی در بین کارکنان شناسایی شوند. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس پیمایش است. حجم نمونه مورد مطالعه شامل 60 نفر از کارکنان مراکز استان کردستان (سنندج، سقز و بیجار) است . ابزار اندازه گیری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود. نتایج توصیفی نشان داد که موقعیت جامعه آماری بر روی مقیاس سرمایه اجتماعی در حد متوسط رو به بالا قرار داشت. در این بین میانگین بعد همبستگی اجتماعی کارکنان بیشتر از میانگین بعد اعتماد اجتماعی بود. نتایج تحلیلی نشان داد که تفاوت معن ی دارآماری در میانگین سرمایه اجتماعی کارکنان با توجه به مراکز فعالیت آنان مشاهده نشد. همبستگی مثبت و معنیدار آماری بین بعد همبستگی اجتماعی و بعد اعتماد اجتماعی مشاهده شد. نهایت اینکه متغیر جنسیت عاملی مهم در تبیین میزان سرمایه اجتماعی کارکنان .بود

سرمایه اجتماعی، اعتماد اجتماعی، همبستگی اجتماعی، جنسیت