محمد شریفی پیچون - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه یزد

بررسی کمی لندفرم ها، در بازسازی تاریخچه ی تکتونیک و درک تکامل لندفرم های مربوط به مناطق تکتونیکی فعال ابزاری بسیار کارآمداست (اشتوبر و همکاران، 2008). برخی از شاخص های ژیومورفیک به عنوان ابزارهای اساسی و مهم برای تشخیص و بررسی تغییر شکل های سریع تکتونیکی، به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفته اند. در سال های اخیر ژیومورفولوژی تکتونیکی به طور گسترده، یکی از ابزارهای عمده و اساسی در تشخیص شکل های تکتونیکی فعال و تهیه نقشه های خطر لرزه ای و همچنین درک و فهم تاریخچه چشم اندازهای کنونی سطح زمین بوده است (بوربانک و آندرسن، 2001، کلر و پنتر ، 2002). ولز و همکاران (1988)، شاخص هایی مانند سطوح مثلثی شکل، شاخص تسطی شدگی جبهه کوهستان، سینوسی شدن جبهه کوهستان، تقعر نیمرخ رودخانه را در سواحل کاستاریکا بررسی کردند. آزور و همکاران (2002)، با مطالعه تاقدیس اوک ریج در جنوب کالیفرنیا، تفاوت میزان بالاآمدگی تاقدی و فعالیتهای تکتونیکی آن را بر اساس پارامترهای تراکم زهکشی، شیب لایه ها، شاخص شیه رودخانه، انتگرال هیپسومتری زیر حوضه ها و سینوزیته جبهه کوهستان محاسبه کردند. هارکینس و همکاران (2005)، ژیومورفولوژی تکتوتیکی گسل Rad Rock را در یونان با استفاده از تحلیل های مورفومتری بررسی کردند. فیگورا و همکاران (2010).