مهران مقصودی - دانشیار ژیومورفولوژی دانشگاه تهران
ابوالقاسم گورابی - استادیار ژیومورفولوژی دانشگاه تهران
عادل رسولی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژیومورفولوژی، دانشگاه تهران

بررسی کمی لندفرمها در بازسازی تاریخچه ی تکتونیک و درک تکامل لندفرم های مربوط به مناطق تکتونیکی فعال ابزاری بسیار مناسباست (اشتوبر، 2008). برخی از شاخصهای ژیومورفولوژیک به عنوان ابزارهای اساسی برای تشخیص تغییر شکل های سریع تکتونیکی، به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفته اند. تاکنون شاخص های ژیومورفولوژیک زیادی مانند سطوح مثلثی شکل، شیب نیمرخ طولی رودخانه (شاخص k)، نسبت فاصله بندی شبکه زهکشی، نسبت پهنای کف دره به ارتفاع دره، عدم تقارن حوضه زهکشی و... به عنوان ابزارهای مهمی جهت تشخیص تکتونیک های فعال توسط محققان مختلف مورد استفاده قرار گرفته است که در زیر به تعدادی از آنها اشاره می کنیم: بررسی های سینق و جین (2009) بر روی کوه موهند در شمالغرب هیمالیا با استفاده از شاخص های k، تراکم زهکشی، منحنی هیپسومتری، نسبت پهنای دره به ارتفاع دره (vf) و تقارن حوضه زهکشی نشان داد که افزایش شیب موجب افزایش تعداد آبراهه های درجه یک و افزایش شاخص k میشود و همچنین جبهه کوهستانی مورد مطالعه از نظر تکتونیک فعال می باشد. گوارنیری و پیروتا (2008) برای تداوم میزان بالاآمدگی و فعالیت های تکتونیکی کواترنر در جنوبشرق سیلیس ایتالیا از شاخصهای عدم تقارن حوضه، SL ، انتگرال هیپسومتری و نسبت انشعابات استفاده کرده اند. همدونی و همکاران (2008) با استفاده از شاخص های SL ، انتگرال هیپسومتری، VF، سینوسیته جبهه کوهستان و شیب حوضه، چهار کلاس فعالیت تکتونیکی (lat) کم، متوسط، زیاد و بسیارزیاد را برای جنوب غرب اسپانیا تعریف نمودند.