پروین زاهدی - گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه سمنان
علی مالکی - گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه سمنان

موارد مهمی که در ساخت پروتز باید مورد توجه قرار بگیرد، کاربرپسند بودن آن است. از این رو به دنبال روش هایی برای نزدیک کردن عملکرد پروتز به حالت طبیعی دست انسان هستیم تا کاربر بتواند به راحتی با پروتز ارتباط برقرار کند. در این مقاله، یک روش جدید برای تخمین حرکت های مچ دست به صورت برخط در افراد با قطع عضو اندام بالایی پیشنهاد شده است. به این صورت که در فاز آموزش برونخط با به کارگیری الگوریتم NMF، بردار مولفه های غالب مربوط به انجام هر حرکت به دست آمده است. از ترکیب این مولفه ها با هم، یک ماتریس حاصل می شود که از معکوس آن می توان برای به دست آوردن سیگنال فرمان پروتز استفاده نمود. در این مقاله، بررسی ها بر روی یک سوژه و 4 حرکت فلکشن، اکستنشن، سوپینیشن و پرونیشن مچ دست انجام شده است. با استفاده از روش پیشنهادی، تشخیص حرکت مورد نظر به نحو مطلوبی بوده است به طوری که می توان پروتز را به صورت زمان واقعی کنترل کرد. همچنین امکان کنترل همزمان دو درجه آزادی (مثل فلکشن و پرونیشن) و تنظیم امپدانس مفصل (مثلا در شرایط هم فعالیتی فلکشن و اکستنشن) فراهم گردیده است

پروتز مایوالکتریک، الگوریتم NMF، مولفه ی غالب