حدیث بندگانی - دانشکده مهندسی مواد و متاورژی دانشگاه علم و صنعت ایران
کیوان میثمی - دانشکده مهندسی مواد و متاورژی دانشگاه علم و صنعت ایران
حمیدرضا رضایی - دانشکده مهندسی مواد و متاورژی دانشگاه علم و صنعت ایران
جعفر جوادپور - دانشکده مهندسی مواد و متاورژی دانشگاه علم و صنعت ایران

مهندسی بافت به منظور جای گزینی بافت های آسیب دیده بدن انسان ایجاد شد . یکی از فاکتورهای مهم در مهندسی بافت، تولید داربست می باشد. داربست محیطی است که سلو ل ها بتوانند درون آن رشد کنند. داربست علاوه بر ویژگی زیست سازگاری با بدن، باید همزمان با تشکیل بافت جدید بتواند تجزیه شود و در ضمن استحکام کافی را داشته باشد.در این پژوهش، از هیدروکسی آپاتیت به عنوان ماده زیست سازگار و تجزیه پذیر و از نشاسته به عنوان ماده تخلخل ساز استفاده شد . مخلوط پودرها با دانه بندی (برای نشاسته از زیر 50 میکرومتر تا 200 میکرومتر) و درص دهای حجمی متفاوت را (از 40 درصد نشاسته تا 90 درصد نشاسته ) تحت پرس دو محوره قرار گرفت . پس از بدست آوردن محدوده دمایی خروج نشاسته و دما و زمان زینتر آپاتیت، نمونه ها تحت سیکل پخت نهایی بدست آمده زینتر شدند . طی آزمایش های متوالی اندازه دانه بهینه نشاسته تعیین گردید و با این اندازه دا نه نمونه های نهایی ساخته شد. با این روش امکان به دست آوردن داربست هایی با 85 ٪ تخلخل فراهم شد. نتایج آنالیز پراش اشعه X (XRD) نشان داد که هیچگونه تجزیه فازی در آپاتیت رخ نداده است . به منظور بررسی نحوه پراکندگی تخلخل ها، ارتباط داخلی (interconnectivity) و نیز اندازه آنها ازآنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. تصاویر بدست آمده وجود تخلخلهایی در ابعاد 200-500 mμ را با پراکندگی یکنواخت در کل ساختار و با ارتباط داخلی مناسب نشان داد . استحکام فشاری نمونه ها در محدوده 30-70MPa بدست آمد و مدول فشاری آنها نیز در بازه MPa300-150 محاسبه گردید.