الهام فروزنده - دکترای روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین، نایین، ایران
فایزه زمانیان - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشگاه هنر، تهران، ایران

مقدمه: کارآمدی شخصی تصوری، به باورهای شخص در ارتباط با توانایی اش در انجام امور دلالت می کند و از منابع مختلفیچون موفقیت ها و شکست های خود فرد، مشاهده موفقیت و شکست دیگرانی که شبیه او هستند و ترغیب کلامی سرچشمهمی گیرد. این پژوهش با هدف بررسی اثر انتظار کلامی از عملکرد دختران بر نتایج آزمون پرش سارجنت که به صورت انتظارمثبت و انتظار منفی بود، صورت گرفت.روش کار: پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی بود و دو گروه از دختران نوجوان (n=32) با آمادگی جسمانی برابر در این مطالعه شرکت داده شدند. آزمودنیها پیش از اینکه آزمون پرش ارتفاع از آنان گرفته شود، به صورت تصادفی در دو گروه قرارداده شدند، یک گروه انتظار یا پیش بینی مثبت دال بر عملکرد بهینه را دریافت نمود و گروه دیگر قبل آزمون، انتظار شکسترا دریافت کرد. نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد صرفا ارایه کلامی انتظار از عملکرد، می تواند منجر به تغییر معنادار در میزان کوشش نوجوانان دختر در آزمون پرش ارتفاع سارجنت شود (t=2.69, p<0.012, n=30). بحث و نتیجه گیری: خود کارآمدی بر انتخاب فعالیت، کوشش نوجوان و میزان اضطراب تاثیر می گذارد. دخترانی که از خود کارآمدی کمتری برخوردارند، ممکن است از آن خودداری کنند و آن هایی که معتقدند مستعد هستند تمایل دارند دست به عمل بزنند. بر اساس یافته ها می توان گفت در حیطه کار با دختران نوجوان لازم است ارایه انتظارات منطبق بر خودکارآمدی شخصی تصوری به دقت صورت گیرد.

انتظار کلامی، پرش ارتفاع سارجنت، نوجوانان دختر