فرناز علیمیرزایی سیچانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ،دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی

با افزایش جمعیت و نیاز به گسترش ساختمان سازی ،نیاز به مصالح نیز افزایش یافته است .درطی ساخت ساز تخریب و نوسازی همواره نخاله ها و ضایعاتی از مصالح ایجاد میشود . امروزه با توجه به شرایط موجود بهتر است به جای دفن ضایعات و نخاله ها و پیگیری روش های قدیمی که دیگر از نظر اقتصادی و همچنین زیست محیطی مقرون به صرفه نیست توجه ها را به سمت بازیافت نخاله های ساختمانی معطوف کنیم تا به عنوان روش اصلی و مطلوب شناخته و پرداخته شود.در این مقاله به دنبال افزایش بازده در عملیات بازیافت از طریق مطرح کردن برخی ازموانع و مشکلات موجود در زمینه بازیافت نخاله ها و احداث مراکز مربوط به بازیافت و ارایه راهکارپرداخته شده است.توجه به مسیله بازیافت در ایران نسبت به شهرها و کشورهای توسعه یافته دیگر همچون ایالات متحده آمریکا کمتر است. به این ترتیب با بررسی مشکلاتی که در این راه در ایران سبب جبهه گیری و کم توجهی به بازیافت نخاله ها شده است در جهت استاندارد سازی و ارایه راهکارهای نوین پرداخته می شود. روش تحقیق براساس هدف کاربردی توصیفی ,علی ,همبستگی و از لحاظ گردآوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای و بازدید های میدانی است.مطالعه کتاب و مقالات اخیر، بررسی روشها و تاثیرات این موضوع روی سایر جنبه ها که اکثرا زیست محیطی و اقتصادی بودند. همچنین مراجعه به کارگاههای ساختمانی و توجه به اینکه در این مجموعه ها ، چگونه با ضایعات و مصالح مازاد برخورد میکنند.

نخاله های ساختمانی ، مصالح قابل بازیافت ،افزایش بازده ، مدیریت نوین