سیمین امینی زارع - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
جمیله آقایی - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

هدف از این مقاله، بررسی ارتباط بین دو عامل آموزش و سرمایه انسانی می باشد. پس ازبیان برخی نظریات درمورد مفهوم سرمایه انسانی و تعدادی از پژوهشهای انجام گرفته در این خصوص ، به بررسی و مقایسه متوسط سهم مخارج آموزش و پرورش از تولید ناخالص ملی و نرخ رشد اقتصادی در برخی از کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته پرداخته می شود. با توجه به بررسی هایی که در این نوشتار ذکر گردیده، درمی یابیم که رشد منابع و سرمایه انسانی با تکیه بر آموزش و تربیت نیروی ماهر و تحصیل کرده ، ازبا ثبات ترین بخش های اقتصادی جامعه مح سوب می شود ونسبت به سرمایه های فیزیکی از ثبات و تعادل بیشتری برخوردار است. درحالی که سایر بخشهای اقتصادی غالبا با دوران های رکود و رونق مواجه هستند ، طبیعت آموزش و پرورش نه تنها خود از ثبات و تعادل قابل توجهی برخوردار است، بلکه به هنگام رکود اقتصادی و بیکاری می تواند نیروی کار را جذب نموده آن را تجهیز کرده و در هنگام رونق، نیروی کار آموزش دیده را تحویل جامعه دهد. همچنین تقویت سرمایه ان سانی باعث ر شد فزاینده در سرمایه های دیگر ازجمله سرمایه اجتماعی، دانشی، فکری و فیزیکی و ... می شود

آموزش، سرمایه انسانی، تولید ناخالص ملی، نرخ رشد اقتصادی