محمد جواد مهدوی نژاد
نادیا خدیوی گلستانی

با ظهور کامپیوتر و بروز گونه ای متفاوت از تعاملات بشری، راهی برای تغییر جهت تدریجی در افکار و ذهنیت معماران پدید آمد که با شفاف کردن نیازها و تطبیق آنها با خواسته های انسان، در جهت پیشرفت به تعامل با تکنولوژی بپردازند. معماری تعاملی و کنش گرا درتلاش برای تعریف تازه ای برای برقراری تعامل بین انسان و معماری است. هدف از این پژوهش این است که چطور آنچه را که می بینیم، می شنویم و لمس می کنیم و اطلاعاتی را که دریافت می نماییم فرآوری نماییم تا مردم ساعت های بیشتری با محیط معماری اطرافشان درگیر شوند. نمونه ای که در این راستا مورد توجه است، گذرگاه های شهری است. گذرگاه ها مفاهیم معاصری از فضا هستند که نه جایی برای زندگی هستند، نه اجازه ی خانه شدن دارند، نامکان هایی که فقط برای تند کردن گذر ساخته شده اند، نه جایی برای آساییدن، نه جایی برای زندگی. طرح حاضر طراحی گذر شهری است که با تبدیل ضرباهنگ به نور و رنگ با رویکرد معماری تعاملی، که هدف ایجاد گذرگاهی است، با تمرکز بر موسیقی و ضرباهنگ و تبدیل آن به نور و رنگ، تا مکانی برای مکث و آسایش باشد.

طراحی تعاملی، نورپردازی خلاقانه، منظر شبانه