محمد شکرچی زاده - دانشیار دانشکده فنی، دانشگاه تهران و سرپرست انستیتو مصالح ساختمانی
سیدمهدی موسوی
نیکلاس علی لیبر

چگالی تراکمی به عنوان یک فاکتور جدید در ارزیابی مشخصات سنگدانه در بتن‌های خودتراکم شناخته می‌شود. امروزه نقش مهم سنگدانه و دانه‌بندی بر خواص بتن خودتراکم در حالت تازه و سخت شده امری پذیرفته شده است. دانه‌بندی، شکل و اندازه سنگدانه از جمله فاکتورهای تاثیر گذار بر چگالی تراکمی سنگدانه هستند. محاسبه و رسیدن به چگالی تراکمی بهینه سنگدانه مسئله‌ای حائز اهمیت است که مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. محاسبه آزمایشگاهی چگالی تراکمی متفاوت بوده و حساسیت نسبتا زیادی به روش انتخاب شده دارد. در این مقاله ابتدا چگالی تراکمی سنگدانه معرفی شده و سپس روش‌های مختلف محاسبه تئوری و آزمایشگاهی این فاکتور مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه مقایسه‌ای بین روش‌های مختلف محاسبه صورت گرفته و با توجه به فرضیات، مزایا و محدودیت‌های هر کدام مورد بررسی قرار گرفته است. روش‌های آزمایشگاهی برای محاسبه این فاکتور متنوع است که به دو دسته کلی خشک و مرطوب تقسیم می‌شوند. برای مقایسه دو روش آزمایشگاهی، چگالی تراکمی 5 طرح مختلف ملات با دو روش آزمایشگاهی متفاوت محاسبه گردید. دو روش انتخابی هر دو جزو روش‌های خشک محسوب می‌شوند. با توجه به اختلاف نسبتا زیاد بین اعداد محاسبه شده از این دو روش نتیجه می‌شود که روش خشک نسبت به انرژی تراکم حساس بوده و برای محاسبه چگالی تراکمی سنگدانه‌ها، مخصوصا برای ذرات با ابعاد ریز روش مناسبی نبوده و به نظر می‌رسد استفاده از روش مرطوب برای محاسبه آزمایشگاهی چگالی تراکمی اینگونه ذرات مناسب‌تر باشد

بتن خودتراکم، چگالی تراکمی سنگدانه، مدل‌های تئوری چگالی تراکمی، روش‌های آزمایشگاهی محاسبه چگالی تراکمی