احمد پوراحمد - استاد دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سجاد فردوسی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حمیدرضا شاه محمدی - کارشناس جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، ایران

همجواری هفت استان گیلان، مازندران، گلستان، بوشهر، خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان با دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان و برخوردار بودن از سواحل طولانی حاکی از ظرفیت بسیار بالای کشور در امر گردشگری دریایی است. بر این اساس هدف از این نوشتار، بررسی شاخص های گردشگری دریایی در استان های ساحلی ایران می باشد. نوشتار حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و داده ها به روش کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با روشSAW ,جهت وزن دهی به شاخص ها از روش AHP استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که استان هرمزگان با بیشترین سطح برخورداری از شاخص های گردشگری دریایی، نسبت به سایر استان ها در وضعیت مطلوب تری قرار دارد. پس از آن به ترتیب خوزستان، مازندران، بوشهر، گیلان، سیستان و بلوچستان و در نهایت استان گلستان رتبه های دوم تا هفتم را از لحاظ برخورداری از شاخص های گردشگری دریایی دارا می باشند. بنابراین می بایست در تدوین سیاست های ملی و منطقه ای، توجه ویژه ای را نسبت به استان های محروم تر داشت تا بتوان با بهره مندی از پتانسیل بالقوه آن ها در زمینه گردشگری دریایی، بسترهای توسعه اقتصادی آن ها را فراهم آورد. روشن است که پیش از هر اقدامی نیاز به برنامه ریزی است. هر گونه برنامه ریزی نیز در مرحله اول نیاز به آمارها و شاخص های کمی و کیفی دارد. امید است که با کامل شدن این فرایند بتوان افقی روشن را در گردشگری دریایی ایران متصور بود.

گردشگری، دریا، ساحل، استان های ساحلی