ستار طهماسبی انفرادی - استادیار پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری
زهره ربیعی - استادیار پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری
محمدرضا عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمد ضعیفی زاده - دانشجوی دکترای پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

استفاده از نگهدارنده های طبیعی در صنایع سوخت های زیست محیطی از مسایل امروز تولید و تجاری سازی این صنعت به ویژه تولید بیودیزل می باشد که مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق افزایش پایداری بیودیزل بر پایه روغن آفتابگردان با اولییک بالا HO در مقابل اکسیداسیون در نتیجه کاربرد درصدهای متفاوت 0/01درصد ، 0/02 درصد، 0/05درصد 0/1 درصد و 0/2 درصد w/v از ترکیبات مختلف ذرت غیرقابل مصرف انسانی و دامی آلوده به مایکوتوکسین مورد بررسی قرار گرفته است پایداری اکسیداتیو بیودیزل در حضور نگهدارنده طبیعی غیر صابونی مشتق شده از روغن الوده به مایکوتوکسین توسط دو روش Schaal oven storage test در70 درجه سانتی گراد و Rancimat در 55 درجه سانتی گراد تعیین گردید زمان پایداری ثبت شده در روش Rancimat پس از اعمال تبدیلات زمانی – دمایی بسیار شبیه به زمان تعیین شده توسط روش آزمون Oven storage test بود. تعقیب پایداری بیودیزل با استفاده از فقط یکی از دو روش به کار رفته در این تحقیق به دلیل ضرایب اطمینان بالایشان، کافی می  باشد. تاثیر مقدار آنتی اکسیدانت ها در افزایش پایداری بیودیزل در غلظت های بالاتر از سطح اپتیمم، افزایش و در غلظت های پایین تر رابطه کم معنی داری را نشان داده است. بهترین اثر محافظت کنندگی در غلظت 0/1 درصد نگهدارنده طبیعی مشاهده گردید

اکسیداسیون، بیودیزل، ذرت، روغن آفتابگردان، مایکوتوکسین، نگهدارنده های طبیعی