حسین غلامی - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی

عدالت ترمیمی به عنوان الگو مقابله یا هم زیست با عدالت کیفری سنتی از دهه 70 قرن بیستم مورد توجه قرار گرفته است. مسایل و مشکلات ناشی از اجرای عدالت کیفری سنتی (عدالت کیفری مبتنی بر سزادهی و بازپروری) از جمله عدم توجه کافی به حقوق و جایگاه بزه دیدگان و استماع و به طور کلی مصادره عدالت از طرف دولت و انتقادها و ایرادهای وارد بر آن زمینه ساز ظهور عدالت ترمیمی و استفاده از برنامه ها و روش های اجرایی آن در بسیاری از کشورهای جهان گردید به گونه ای که تلاش های ملی برای اجرای برنامه های عدالت ترمیمی، به سرعت در برخی نهادهای منطقه ای و از جمله اروپایی و پس از آن در قلمروی بین المللی توسط سازمان ملل متحد، مدنظر قرار گرفت و به رسمیت شناخته شد. در این مقاله ضمن تبیین و تعریف مفهوم عدالت ترمیمی و توضیح به انواع روش ها و برنامه های اجرایی آن، چگونگی توسعه این الگوی جدید تفکر در امور کیفری در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی نیز به طور خلاصه مورد اشاره قرار گرفته است.

عدالت ترمیمی، جرم ،بزهکاری، سزار دهی، بازپروری