کیوان کریمی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آبخیزداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی سلاجقه - استادیار دانشکده منابع طبیعی - دانشگاه تهران

در مبحث روش شناسی برنامه ریزی راهبردی (استراتژیک)، بی گمان پایش و ارزشیابی یکی از عمده ترین ارکان بوده و معمولاً در هر سازمان ، پس از تعیین اهداف کلان راهبردی اهداف عینی، برنامه ریزی عملیاتی و بودجه بندی به تبیین چارچوب عملی نظام پایش و ارزشیابی می پردازند. پایش و ارزشیابی، در منابع طبیعی ابزاری مدیریتی محسوب می شوند که در جهان به شدت فناورانۀ امروز برای تعیین میزان کارایی طرح های توسعه، یعنی درجه ی پایبندی آنها به اهداف و شیوه های پیش بینی شده و نیز میزان حصول نتایج مورد انتظار به کار می روند. این دو فرآیند با فراهم کردن فراکافت مفید اطلاعات، به تدوین پیشنهادها کمک می نمایند. و مقایسه و فراکافت عملکرد اجرایی، در برابر اهداف و ستاده های برنامه ریزی شده (نقشه برنامه، طرح یا پروژه ) می باشند. در این مقاله سعی شده که ضوابط عمومی پایش و ارزشیابی طرح های منابع طبیعی و آبخیزداری به طور ملموس بیان گردد.

آبخیزداری، ارزشیابی، پایش، طرح های منابع طبیعی