هستی فتوتی - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طب
سیدعطاالله نوربخش - کارشناس هواشناسی سینوپتیکی
محمدرضا احمدی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان
بهمن خسروی پور - استادیار دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ورامین

علیرغم اینکه افزایش بارش در بعضی از سالها موجب خوشحالی مردم می شود، ولی میزان بارش حتی در دوره های ترسالی برای کشور پهناور و پرجمعیت ما که در منطقه خشک و نیمه خشک جهان قرار گرفته کافی نیست. براساس گزارش های سازمانهای بین المللی ، ایران یکی از کشورهایی است که در آینده نزدیک با کمبود آب مواجه خواهد شد. اکنون بسیاری از مردم کره زمین می دانند که این سیاره، وارد دوران بحرانی شده است و از لحاظ زیست بومی نسبت به هزاران سال قبل با تحولات عظیمی مواجه است، عدم تطابق نیازهای انسان با امکانات و منابع زمین چالش بزرگ بشر امروزی است که موجبات نگرانی اندیشمندان را برانگیخته است. نظریه های مدیریتی که سالها پیش برفرض وفور منابع تدوین شده اند، امروزه باید برفرض محدودیت منابع بنا نهاده شوند. براین اساس برای همه جهانیان آشکار گردیده که حرکت جامعه بشری براساس توسعه پایدار، تنها راه تداوم حیات روی کره زمین است. برای تحقق این امر، باید به نظریه های مدیریتی متناسب با توسعه پایدار و به محدودیت منابع طبیعی که از جمله محورهای اصلی آن محدودیت منابع آب ایران است نظری جدی انداخته شود در این مقاله سعی بر این است با بررسی چالش ها و موانعی که در پیش روی مدیریت آب ایران است گامی درجهت حرکت به سوی توسعه پایدار برداشته شود.

مدیریت آب، خشکسالی، توسعه پایدار