میترا امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
فریبا البرزی - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

پایداری که یکی از مباحث مهم در عرصه فضاهای شهری و معماری م ی باشد دارای سه بعد اجتماعی،اقتصادی وزیست محیطی است که بعد اجتماعی آن کم تر مورد توجه قرار گرفته است.پایداری اجتماعی در معماری سعی در شناساندن فرهنگ به مردم و مشارکت آنان در فرایند توسعه فرهنگی دارد و بخش غیرکالبدی معماری پایدار است .از آنجاییکه انسان برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی و روانی خود باید با دیگران تعامل داشته باشد و با توجه به اینکه امروزه فضاهای مسکونی با محدودیت مواجه شده اند وجود فضاهای اجتماع پذیری که زمینه مناسبی برای فعالیت های جمعی فراهم آورد و باعث مانایی افراد در بنا و ترغیب به تعاملات اجتماعی شود امری ضروری می باشد .مرکز فرهنگی و هنری یکی از مکان هایی است که پایداری اجتماعی در آن مطرح می شود، در نتیجه ارایه راهکارهایی جهت طراحی این مراکز با دستیابی به اصول پایداری اجتماعی به منظور برقراری ارتباط اجتماعی و رویارویی و تداوم حضور افراد در این بناها شود از اهداف این پژوهش می باشد.روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و بر اساس مفاهیم و عوامل پایداری اجتماعی تاثیرگذار به ارایه رهنمودهایی در طراحی مراکز فرهنگی و هنری می پردازد.نتایج پژوهش با بررسی رفتارها و نیازهای انسان و با برخورداری از اصول پایداری اجتماعی رهنمودهایی را جهت طراحی ارایه می دهد تا ارتباط بین انسان و محیط برای مدت طولانی برقرار باشد

پایداری اجتماعی،فرهنگ،تعاملات اجتماعی،مرکز فرهنگی و هنری