محسن ایزانلو - استادیار دانشکده ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
مرتضی بهادران شیروان - کارشناس ارشد معارف اسلامی و حقوق خصوصی دانشگاه امام صادق(ع)
علی مهاجرانی - دانشجوی ارشد معارف اسلامی و حقوق خصوصی دانشگاه امام صادق(ع)

حمل و نقل بین المللی همواره از اهمیت بسیار زیادی در عرصه تجارت جهانی برخوردار است و بیشترین حجم مبادلات تجاری میان کشورها از طریق دریا و به وسیلهی کشتی های تجاری صورت میگیرد.افرادی که متصدی حمل و نقل دریایی هستند همواره با خطرات و ریسکهای زیادی در راه انتقال و به مقصد رساندن کالا و مسافر مواجه هسنتد، از این رو نیازمند ابزارهای حمایتی جهت افزایش ضریب اطمینان خود جهت ادامه فعالیت میباشند. تحدید مسیولیت متصدیان حمل و نقل،یکی از موثرترین ابزارها در این راستا میباشد، لذا تنظیم کنندگان کنوانسیون های مهم بین المللی در زمینه ی حمل و نقل دریایی کالا با وضع مقرراتی در رابطه با محدود ساختن مسیولیت متصدیان حمل و نقل در صورت بروز حادثه و ورود خسارت به کالا و یا ایراد صدمات بدنی به مسافران، به این موضوع جامه ی عمل پوشاندند. کنوانسیون بروکسل به عنوان اولین و قدیمیترین کنوانسیون بین المللی حمل و نقل دریایی مورد تایید و تصویب اکثر کشورهای جهان که درگیر بحث حمل و نقل دریایی هستند میباشد که البته در سال 1968 مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفت و در پروتکل اصلاحی)لاهه ویزبی( معیار تحدید مسیولیت متصدی حمل و نقل تغییر یافت و به نوعی منافع کشورهای صاحب کالا بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

حمل و نقل دریایی، متصدی حمل و نقل، تحدید مسیولیت، قانون دریایی ایران، کنواسیون لاهه، کنوانسیون هامبورگ، حق برداشت ویژه S.D.R