انیسه جرفی - دانشجوی دکتری زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
فرشاد ابراهیم پورنورآبادی - دانشیار گروه اگرواکولوژی، واحد تهران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
ارمغان چرخاب - دانشجوی دکتری زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
طیبه جمشیدنیا - دانشجوی دکتری زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

تغییرات آب و هوا و اثر آن بر بخشهای مختلف کره زمین امروزه به یکی از اولویتهای بزرگ دنیا تبدیل شده است و می تواند زندگی انسان را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. فعالیتهای بخش کشاورزی کشور بهویژه فعالیتهای زیربخش زراعت به شدت به شرایط اقلیمی وابسته است. نتیجه این وابستگی، آسیبپذیری بالای آن نسبت به تغییر در میانگین و واریانس پارامترهای اقلیمی است. گازهای گلخانهای به دلیل افزایش پایداری انرژی در اتمسفر باعث ازدیاد دمای کره زمین و تسریع در تغییر اقلیم شده اند. مطالعه تغییر اقلیم شامل ارزیابی اثر افزایش غلظت دی اکسید کربن، افزایش درجه حرارت و تاثیر توام هر دو عامل بر روی محصولات مد نظر است که در محیط های تحت کنترل آزمایشگاه، گلخانه یا فضای پلاستیکی اجرا می شود و طی آن فرایندهای فیزیولوژیکی مورد مطالعه قرار می گیرند. از پیامدهای تغییر اقلیم کاهش تنوع و تغییر جمعیت جوامع گیاهی و جانوری اکوسیستم های مختلف می باشد که حاصل آن کاهش میزان تولید در آنها می باشد. بروز مشکلات جدید در حفاظت گیاهان زراعی و باغی، جنگل و مرتع شامل افزایش جمعیت و تغییر در نوع گونه های آفات، بیماری ها و علف های هرز از خسارت های این پدیده محسوب می شود. افزایش متغیرهای دمایی بر افزایش تبخیر و تعرق و نیاز آبی گیاهان نیز اثر مستقیم دارد. کاهش آب در دسترس گیاه نه تنها عملکرد محصولات را کاهش میدهد، بلکه در صورت تجاوز مقدار کاهش آن از یک حد آستانه، ممکن است عملا برداشت از اراضی به صفر رسانده و به خروج آنها از چرخه تولید منجر شود.

اکوسیستم، تغییر اقلیم، تنوع ژنتیکی، دی اکسید کربن