سیامک بوداقپور - استاد یارمحترم رشته محیط زیست،دانشکده عمران،دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
ابوذر رئوف خوش فطرت - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست،دانشکده عمران،دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

پس از اقیانوسها و دریاها، دریاچه ها دومین منبع بزرگ آبی محسوب میشوند. حفظ دریاچه ها وتالابها حایز اهمیت می باشد چراکه خشک شدن آن منجر به برهم خوردن تعادل اکولوژیک، نابودی تنوع زیستی، نابودی پوشش گیاهی و جنگلی ، گسترش بیابان و طوفان و پراکنش ریز گردها می گردد. مطالعات نشان می دهد عوامل طبیعی و انسانی هر کدام به نوعی در نابودی این منابع نقش دارند و در بسیاری از موارد نقش عوامل انسانی سهم قابل توجهی در این پدیده دارد . اکنون بایستی هر چه سریعتربا راهکارهای و مدیریت مناسب نسبت به احیاء دریاچه ها و تالابها اقدام نمود.در غیر این صورت بسیاری از زمینهای اطراف آنها در زمانی نه چندان دور غیرقابل سکونت خواهند شد.در این مقاله تعدادی از سدها و تالابها را که در معرض نابودی قرار دارند ،از حیث علت خشک شدن بررسی نموده و همچنین راهکارهای مناسب با توجه به پتانسیل موجود ارایه می گردد.

باروری ابرها، سدسازی، حق آبه دریاچه ها، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها