مهتا اسکندرنژاد - دانشیار، عضو هیات علمی دانشگاه تبریز
حسن فرهادی - دانشجوی کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه تبریز

اضطراب اجتماعی به اضطراب یا تجربه هراس که در موقعیت های میان فردی یا عملکردی ایجاد می شود، اطلاق میگردد. افراد دارای اضطراب اجتماعی بالا از ارزیابی منفی دیگران نسبت به خود و یا انجام عملی که باعث شرمندگی شود بیمناک اند. تحقیقات حاکی از آن هستند که اضطراب اجتماعی با گرایش به اختصاص توجه به اطلاعات تهدید آمیز اجتماعی،ازجمله اضطراب مرتبط با احساسات و رفتارها و نشانه های عدم رضات دیگران همراه است. تیوریهای شناختی در زمینه اضطراب حاکی از آن هستند که توجه انتخابی به تهدیدها ، اضطراب را شدیدتر کرده و قضاوت در زمینه رویدادهای اجتماعی را به انحراف می کشاند. (تا یلر، بومیا وآمیر ، (2010مولفه های شناختی چندی در تبیین اختلال هراس اجتماعی مطرح شده اند. یکی از این متغیرها، سوگیری توجه است. سوگیری توجه بر پایه تعریف کلارک و ولز (1995) به معنی توجه نشان دادن به شیوه های ناسازگارانه می باشد (شولتز و هایمبرگ ، (2008که در بر گیرنده توجه بیرونی و درونی است (وودی ،.(1996 شولتزوهایمبرگ (2008) بر نقش محوری فرآیندهای توجهی در نگهداری هراس اجتماعی تاکیدکرده اند.