مرتضی تاران - دانشجوی کارشناسی ارشد ژیوتکنیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
محمد آزادی - عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

یکی از روش های پایدارسازی در گودبرداری ها، روش میخکوبی می باشد. این روش شامل نصب فولادهای تقویتی (rock bolt) در سنگ است که به دنبال آن یک رویه شاتکریت تقویتی اجرا می شود. این تکنیک متکی بر بسیج مقاومت کششی فولادهای تقویتی تحت تغییر شکل های نسبتا کوچک در زمین و خاک اطراف می باشد. این پشتیبانی بواسطه پیوستگی شاتکریت ارتقاء می یابد. اگر ترکیب فولادهای تقویتی و شاتکریت بجای سنگ در خاک بکار برده شود، نیلینگ نامیده می شود. بخش عمده پایداری و مقاومت بسیج شده در میخ ها در مقابل برش توده خاک، بواسطه زاویه میخ ها نسبت به صفحه برش تامین می شود. رفتار مکانیکی اندرکنش خاک- میخ نقش مهمی در تامین مقاومت برشی توده خاکی پایدارشده ایفاء می کند. اما دغدغه اصلی پروژه های مهندسی بجای رفتار مکانیکی یک میخ منفرد در توده خاک، پایداری کلی شیروانی خاکی میخکوبی شده می باشد. با توجه به استفاده روز افزون از سیستم میخکوبی به منظور پایدارسازی ترانشه های شهری و نیز بهای واحد نسبتا بالای عملیات مذکور نسبت به سایر سیستم های مرسوم، در این تحقیق آرایش بهینه میخ ها مشتمل بر طول میخ ها، زاویه میخ ها و چیدمان افقی و قایم میخ ها، مورد مطالعه قرار گرفته است. مدل سازی ها در قالب آنلیز حساسیت و با بررسی توام پارامترهای فوق الذکر در نرم افزار Plaxis انجام شده اند.

خاک با چسبندگی کم، میخکوبی خاکی، شیروانی خاکی، زاویه بهینه میخ، ضریب اطمینان