حسین مبری - کارشناسی ارشد مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران
رضا خیرالدین - عضو هییت علمی دانشگاه علم و صنعت، تهران

در سال های اخیر سرعت رشد صنایع وعلوم نسبت به گذشته بصورت تصاعدی افزایش یافته است. این امر بیانگر آنست که معماری امروز نیازمند تغییرات و پویایی بیشتری نسبت به گذشته است و بنظر می رسد که ساختمان های جدید باید متنوع تر، انعطاف پذیرتر و قابل انطباق با هرگونه تغییرات احتمالی آینده باشند.این مقاله در پی آنست که به تحلیل برخی نمونه های مشابه مسکن منعطف و نمونه هایی که برداشتی بنیادی از فرآیندهای موجود در فرم های طبیعی داشته اند بپردازد، به طوری که به نحوی پلی میان این دو ایجاد کند تا بتوان آثار آنها را در معماری آینده به نمایش بگذارد و در نتیجه درجهت اهداف امروزی توسعه پایدار در معماری گام بردارد. این پژوهش با روش کتابخانه ای و با مطالعات موردی با هدف بحث و بررسی در مورد زمینه های مفهومی و عملیاتی طراحی مسکن شکل گرفته است و این موضوع را با تمرکز بر چند پروژه مسکونی مورد بحث قرار می دهد. ساختار تحقیق بر این ایده استوار که انعطاف پذیری به عنوان مفهوم فراگیری که شامل انواع مختلف است را میتوان برای توسعه مسکن در همه دوران ها به کار برد.

مسکن انعطاف پذیر، توسعه پایدار، انطباق رفتاری عناصر، الگوهای طبیعی