ویدا باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
آزاده شاهچراغی - دانشیار گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مطالعه حاضر در مورد معماری کودک محور از دیدگاه روان شناسی رشد است. با توجه به اهمیت این دسته از کاربران فضاهای معماری و عدم توجه معماران به ویژگی های روانی کاربران خاص، مانند کودکان، باید درکی مناسب از فضاها و نیاز انسان به فضاهای خاص معماری پدید آید و به ویژه، باید تمایل کودکان به ویژگی های گرافیک محیطی مانند: نور، رنگ، فرم و ... را بررسی کرد. بنابراین، این پژوهش به بررسی نیازها و ویژگی های فیزیکی و روانی کودکان به خصوص کودکان بی سرپرست که قشر آسیب دیده ی جامعه هستند می پردازد. در پایان، پیشنهاد می شود که محلی برای کودکان طراحی شود که عوامل مختلفی مانند ایجاد فضاهای مختلف براساس سن و روحیات کودکان برای رهاسازی انرژی آنها، استفاده از نور و رنگ متناسب با احساسات کودکان در دکوراسیون داخلی و خارجی را، با توجه به ضوابط و استانداردهای معماری بری کودکان در نظر گرفته شود.

کودکان بی سرپرست، روان شناسی رشد، معماری