شیدا صرافت - کارشناس ارشد معماری، گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
طاهره نصر - دکترای تخصصی شهرسازی، استادیار گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

از آن جایی که بخش اعظم شکل گیری شخصیت افراد در سنین نونهالی صورت می گیرد و با توجه به اینکه، بخش عمده ای از شخصیت افراد نتیجهی تعامل بین فرد و محیط است، پرواضح است که چگونگی محیط زندگی، تاثیر شگرفی در نحوه ی عملکرد ذهن و فکر آدمی دارد و می تواند تاثیری مثبت و یا منفی بر روی افراد داشته باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی سهم معماری محیط زندگی، در روند شکل گیری شخصیت و احساسات افراد است. تحقیق از نوع نظری با روش توصیفی می باشد. منابع اطلاعاتی به صورت کتاب خانه ای، با مراجعه به کتب و مقالات مرتبط، می باشد. در دنیای کنونی که عوامل متعددی دست به دست هم داده اند، تا روحیات افراد را تحت تاثیر خود قرار دهند. نتایج حاصله حاکی از آن است که می توان با لحاظ نمودن فاکتورهایی در محیط اطراف و طراحی فضای زندگی، آرامش را به ذهن و روح هدیه داد. همچنین در صورتی که این امر از کودکی صورت گیرد و کودک از همان خردسالی در فضایی با طراحی فکر شده، رشد کند، تاثیرات زیادی در رشد شخصیتی و شکوفایی استعدادهای وی خواهد داشت. با توجه به این که معماری فضا، می تواند با در نظر گرفتن اساسی ترین مراحل و عمیق ترین ابعاد حیات، شخصیت مخاطبان را با تغییر و تحول بارز مواجه سازد، از این رو، در جلوگیری از ایجاد ناهنجاری های شخصیتی و صفات شخصیتی ناکارآمد و معیوب نیز تاثیرگذار است. نگارندگان بر این باورند که فاکتورهای طراحی محیطی چون خلق فضاهای متنوع، عناصری چون طبیعت، آب، رنگ و نور در بهبود شرایط محیطی زندگی بسیار موثر است.

معماری، محیط، روانشناسی محیطی، شخصیت سالم، شکل گیری شخصیت