رضا فراشبندی - دانشجوی دکتری گروه فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان )خوراسگان(، اصفهان، ایران
زینب حبیبی دهنه سیری - کارشناس ارشد گروه علوم تربیتی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
فاطمه صفاری - دانشجوی دکتری گروه فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان )خوراسگان(، اصفهان، ایران
کورش نوذری - کارشناس ارشد گروه علوم تربیتی، واحد اصفهان )خوراسگان(، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

این پژوهش با عنوان امانویل کانت و تعلیم و تربیت و با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیل محتوای کیفی به نگارش درآمده است. در این نوشتار آراء تربیتی امانویل کانت مورد بررسی قرار گرفته است. آراء وی در ابعاد اصول، اهداف، مراحل و حوزه های تربیت مورد بررسی قرار گرفته است. اهمیت نظام تربیتی کانت به آن است که اخلاق را ارج نهاده و آدمی را متوجه وجدان خود کرده است. فلسفه های تربیتی معاصر حاصل تطور و تکامل اندیشه های گوناگون در دو سده اخیر است. کانت با تاسیس یک نظام جامع فلسفی توانسته است در حوزه های گوناگون اندیشه چون معرفت شناسی، اخلاق، سیاست و تعلیم و تربیت تاثیری عمیق به جای نهد. به طور کلی مطالعات فلسفی را می توان در چهار حوزه هستی شناسی، معرفت شناسی، ارزش شناسی و انسان شناسی خلاصه کرد. چهار حیطه مذکور به استثنای هستی شناسی در ارتباط مستقیم با تعلیم و تربیت است. تعلیم و تربیت به سبب آنکه محتاج شناخت ساختار ذهن و نحوه ی عملکرد آنست با معرفت شناسی سروکار دارد. اما از آن حیث که غرض از تعلیم و تربیت تکامل شخصیت آدمی و اصلاح رفتار اوست، فلسفه تعلیم و تربیت مبتنی بر ارزش هاست. از این رو نظام تربیتی کانت از فلسفه اخلاق وی سرچشمه گرفته است

امانویل کانت، تعلیم و تربیت