امین مقصودی - دانشجوی کارشناسی ارشد منظر دانشگاه تهران

امروزه حیات بخشی به مناظر پساصنعتی به عنوان یک اصل پذیرفته شده است و نقش مهمی را در توسعه شهرها ایفا می نماید. پروژه- های حیات بخشی نواحی صنعتی اصولی از طراحی را دنبال می نماید که پایداری، کاهش تاثیر منفی زیستی و سودمندی اقتصادی، اجتماعی و کیفیت بهتر زندگی منتهی می شود. به همین دلیل این پروژه ها باید برای رسیدن به اهداف ذکر شده، ویژگی های مناظر صنعتی را تقویت نمایند و به روح آن مکان توجه کنند و از سوی دیگر موجودیت قبل صنعتی را در منظر جدید به نمایش گذارند. این سایت های پساصنعتی اغلب در مکان هایی نزدیک به مراکز شهری، در طول مسیرهای آبی و نزدیک نواحی مسکونی استقرار یافته اند به همین دلیل از پتانسیل های فراوانی برای تاثیرگذاری بر منظر شهری برخوردار هستند. در برخورد با این سایت ها در سالیان اخیر رویکردهای متنوعی استفاده شده است. یکی از این رویکردها، رویکرد میراث صنعتی است که در سال 2003 میلادی تحت عنوان منشور NizhnyTagil انتشار یافت. این منشور اعلام می دارد که ساختمان ها و سازه های ساخته شده برای فعالیت های صنعتی و فرایندهای مربوط به آن ها، نوعی از آثار میراثی را شامل می شوند که از آن ها باید در شهرها و مناظری که در آن واقع شده اند، با همه نمود های عینی و ذهنی مربوط به آن ها استفاده شود. پروژه Haute Duel River Banks در شهر لیل فرانسه در یک سایت پساصنعتی و درطول یک مسیر آبی واقع شده است. طراحان این پروژه یکی از رویکردهای خود را در برخورد با این سایت پساصنعتی، رویکرد میراث صنعتی معرفی نموده اند. تا از این طریق میراث صنعتی شهر لیل به نمایش گذاشته شود. در این مقاله سعی شده است تا در ابتدا با بررسی تاریخچه سایت، اهداف، رویکرد ها و اقدامات مورد استفاده توسط طراحان، در این پروژه بیان گردد. در نهایت با نگاهی تحلیلی ابعاد مختلف پروژه مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس اطلاعات کتابخانه ای و منابع موجود از پروژه است که با نقد ها و تحلیل های شخصی از پروژه همراه شده است.

مناظر پساصنعتی، میراث صنعتی، تعاملات اجتماعی، اکولوژی، شهر لیل