جمال الدین مهدی نژاد - دانشیار دانشگاه شهید رجایی،دکترا پژوهش هنر
جمشید کریم زاده - دانشجوی دکتراتخصصی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحدبوشهر
احمدرضا کابلی - دانشجوی دکتراتخصصی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحدبوشهر

ایرانیان نخستین ملت بزرگی بودند که عدالت را به عنوان اصل مسلم کشورداری در جهان رواج دادند. آنان از آغاز تاریخ خویش بواسطه روحیه ملی و موقعیت جغرافیایی خاصی که داشتند همواره آزادمنش و اهل مدارا و تسامح بوده اند و توانسته اند عقاید مختلف را تحمل کنند.هنر هدیه دایم ملت ایران به تاریخ جهان بوده است و در بسیاری از موارد به مقایسه با کشورهای جهان برتری تام یافته است.ادبیات این کشور از سرچشمه کمال مطلوب انسانی و ابدیت فکر و سخن الهام گرفته و آثاری بوجود آورده است.بعد از گذر از مرحله نخستین تمدن و تاریخ این کشور و پشت سر نهادن و ثبت ایران به معنی واقعی کلمه در پیش از اسلام ،حالا این کشور وارد مقطعی از مهمترین زمان تاریخی خود می گردد؛ یعنی دوران ورود اسلام که این مرحله یکی از مهمترین برهه های تاریخی ،هنری،سیاسی و...این کشور می باشد.مدتی پس از ورود اسلام به ایران،مردم به ساختن محل هایی برای عبادت روی آوردند که این نو مکانها همان مساجد بودند ولی نه با فرم و شکل امروزی آن.بیشتر این مساجد نیز روی آتشکده ها و یا با تغییراتی روی آنها ساخته می شد. مسجد مهمترین فضای معماری در سرزمینهای اسلامی است که علاوه بر کارکرد دینی و مذهبی و معنوی همواره از نقش اجتماعی ،سیاسی نیز برخوردار بوده است.اهمیت نقش دینی و اجتماعی مسجد موجب شده است که معماران و برخی از هنرمندان در همه دوره های تاریخی تلاش خود را در راه خلق فضایی مناسب و شایسته برای نیایش صرف کنند.به همین جهت است که مساجد هر دوره را می توان نمونه اعلای معماری و هنر آن دوره به شمار آورد.تقدیس مساجد را می توان مهمترین عامل حفظ و بقای ساختمان مسجد های تاریخی دانست.

؛4ایوان، ساخت و زیبایی، تزیینات عامل استحکام، احجام توپر، گنبد 2 پوسته