ساناز زمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان،اصفهان،ایران
بهرام شاهدی - استادیار دانشکده معماری وشهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان،اصفهان،ایران

بهره گیری از معماری بعنوان عامل وحدت بخش میان ادیان مختلف رویکردی مناسب و قابل دسترس می باشد. بناها با شکل و فرمهای خاص خود، القا کننده احساس متفاوت در کاربران هستند. این احساس می تواند در یک مرکز اجتماع ادیان مورد استفاده قرار گیرد. ایده های وحدت گرایانه فیلسوفان و صاحبنظران بعنوان راهکارهای مطلوب برای این فرآیند به شمار می رود. در این میان مولانا با جهانبینی خاص خود معیارهای مناسبی جهت چنین برداشتی را ارایه می نماید. این پژوهش با رویکرد تحقیقات کیفی و بررسی های دقیق و همه جانبه بر موضوع وحدت گرایی با توجه به تمایلات مولانا صورت گرفته و پس از استخراج احکام و مفاهیم اقدام به تحلیل سایت و اجرای طرح مورد نظر در منطقه ای در جنوب شهر اصفهان گردید. فرآیند طراحی به صورت گام به گام اجرا شده و ضوابط به تدریج به طرح نهایی افزوده گردید. در نهایت ساختاری با توجه به نیازمندیهای یک مرکز اجتماع ادیان ایجاد می گردد که الزامات خود را بر مبنای وحدت ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشت بنا قرار می دهد. نتایج اجرایی این تحقیق می تواند برای استفاده در سایر بناها با کاربری مشابه بهینه سازی شده و مورد ارزیابی قرار گیرد. توصیه می شود از قابلیتهای معماری در جهت افزایش نزدیکی و تفاهم افراد با علایق و تمایلات اعتقادی و فرهنگی مختلف بهره برداری گردد.

وحدت گرایی، فلسفه مولانا، مرکز اجتماع ادیان، طراحی معماری