اسماعیل زمانی - دانشجوی کار شناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
ارسلان طهماسبی - استاد یار معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

در دوران پس از مدرنیسم با ظهور مکاتب فکری گوناگون معماری در حیطه پارادایم های پست مدرن رویکرد های نظری مانند نشانه شناسی ،پدیدار شناسی ،زیبایی شناسی،ساختار گرایی، پساساختار گرایی، زبان شناسی و شالوده شکنی، در عرصه معماری پدیدار گشت .که به نوعی تمامی این رویکردها بر اساس نوع رفتار با زمینه و بستر بروز معماری اصول وقواعد خاصی را پی ریزی و دنبال می کردند. نشانه شناسی که بیشتر بر پایه نظریات فردیناند دسوسور و چارلز سندس پیرس رشد یافت و توسط معماران به نامی چون چارلز جنکز، معمار متاخر ویکی از بنیان گذاران مکتب معماری پسامدرن،از پیش گامان معماری در خصوص نشانه شناسی، پایه ریزی شد. معماری به عنوان یک فرآیند دلالتی در بستر فرهنگی اش قابل ادراک و واجد معنا است. معماری یک وسیله ارتباطی در بستر فرهنگ عمومی جامعه معرفی می شود مفاهیم دانش نشانه شناسی از منظر معماری و به منظور خوانش آن مورد استفاده و ارزیابی قرار می گیرد و در نهایت چند مصداق که به دنبال تولید نشانه های معماری و الفت بین مفاهیم بومی و محلی بوده از منظر نشانه شناسی خوانش می گردد.این پژوهش در راستای تحلیل و تبیین اصول معماری زمینه گرا با رویکرد نشانه شناسی با برسی تعامل میان زمینه و نشانه های آن گام بر می دارد. و در یک نمونه تحلیل اثر معماری، نشانه های به کار گرفته در طراحی زمینه گرا را معرفی می کند. و در ادامه با استفاده از رسم نمودار فرایند معماری زمینه گرا ، و تطابق رویکرد های زمینه گرایی و نشانه شناسی، اصولی که در فرایند طراحی باید مد نظرقرار گیرد را معرفی می نماید.

پست مدرن، زمینه گرایی، نشانه شناسی، معنا، فرایند