اسماعیل زمانی - دانشجوی کار شناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
ارسلان طهماسبی - استاد یار معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

طراحی بر مبنای پژوهش، در سال های نخستین براین باور استوار بود که ذات فرایند طراحی، تا حدود زیادی مستقل از ویژگی های موضوع آن است و بر اساس این باور، طراحی در همه زمینه ها دارای فرآیندی مشابه است. سلسله پژوهش های انجام شده در چند دهه اخیر براساس چارچوب های ذهنی و نیز اتخاذ روش های گوناگونی به انجام رسیده است؛ از تامل و نظریه پردازی گرفته تا مصاحبه با طراحان و نیز ثبت و تجزیه و تحلیل پروتکل های طراحی با طراحی و روش های کیفی و کمی دیگر.در تعامل فرایند معماری با رویکرد زمینه گرایی در مجتمع مسکونی می توان شاهد فرایندی به مراتب پیچیده تر،با داده های بیشتر و حوذه نفوذ مبانی فکری معمار در روند طراحی بود. براین اساس در این تحقیق با برسی فرایند معماری در دوران مدرن و پرداختن به ریشه ها و روش های فرایند در این دوران و پرداختن به مباحث زمینه گرایی در مجتمع های مسکونی ، به ارایه یک نمودار از فرایند معماری با رویکرد زمینه گرا از دیدگاه پژوهشگر در مقام تحلیل گر فرایند معماری ،می پردازیم. مطالعات اسنادی وکتابخانه ای اساس این پژوهش را تشکیل می دهد و با روش تحقیق کیفی و توصیفی ،تحلیلی انجام می شود . در نهایت به ارایه اصول و قواعد مبتنی بر ویژگی های فرایند معماری زمینه گرا پرداخته می شود و این که عوامل فرهنگی ،اجتماعی ،اقتصادی ،عناصر معماری زمینه ، سلسله مراتب فضا ،مصالح وبافت ،نشانه ها ،گونه اقلیمی و همچنین توجه به نیاز های معاصر استفاده کنندگان و توجه به فناوری های مدرن در به کار گیری عوامل زمینه و در فرایند معماری ، نقش معمار را در مقام تحلیل گر پر رنگ تر می سازد.

فرایند معماری، زمینه گرایی، مجتمع مسکونی، تعامل، تحلیل