سیدرضا مظلوم - دانشجوی دکترای پرستاری، گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سیدجواد حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محبوبه فیروز - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
حمیدرضا بهنام وشانی - مربی گروه کودک و نوزاد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: محدودیت های فراوانی که نوجوانان دیابتی را احاطه نموده، موجب بروز واکنش های رفتاری منفی مانندپرخاشگری میشود. لذا بررسی مداخلاتی برای کاهش پرخاشگری آنها، مهم می باشد.هدف: تعیین تاثیراجرای برنامه اصلاح شده آموزش جایگزین پرخاشگری 1ART بر خودکارآمدی نوجوانان دیابتی وابسته به انسولین روش کار: طی یک کارآزمایی بالینی 70 نوجوان دیابتی وابسته به انسولین مراجعه کننده به مرکزدیابت پارسیان مشهد به صورت دردسترس انتخاب شدند و به طورتصادفی به دو گروه مداخله(35 نفر) و کنترل(35نفر) تقسم شدند. برنامه به مدت شش جلسه، 1.5 - 2 ساعته که فواصل جلسات از یکدیگر پنج روز بود درغالب گروههای8 تا 10 نفره در ، در محل دانشکده پرستاری مشهد برگزار گردید. پرسشنامه پرخاشگری AGQ قبل از مداخله و دوماه پس از اتمام مداخله تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزارآماری spss نسخه 11/5 و آزمون های آماری تی مستقل و تی زوجی، موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت.یافته ها: دراین مطالعه پرخاشگری نوجوانان دیابتی قبل از مداخله دردوگروه تفاوت معناداری نداشتند ( P=0/114)، امادر مرحله بعداز مداخله، میزان پرخاشگری به طورمعناداری درگروه مداخله 33/1±7/9 نسبت به کنترل 52/6±6/1 کاهش داشت P> 0/001نتیجه گیری: برنامه اصلاح شده ART می تواند برکاهش پرخاشگری نوجوانان دیابتی وابسته به انسولین اثربخش باشد. اجرای این برنامه به عنوان بخشی از درمان و مراقبت جامع دیابت توصیه میشود.

برنامه آموزش جایگزین پرخاشگری، پرخاشگری، نوجوان، دیابت وابسته به انسولین