حبیب فرخوش انجام - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه بین المللی جلفا، تبریز، ایران
یعقوب علیزاده - استادیار گروه فقه و حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تبریز، تبریز، ایران
محمد مسعودنیا - استادیار گروه فقه و حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تبریز، تبریز، ایران

تجدیدنظر و اعتراض به آراء قضایی محاکم دادگستری از مباحث مهم و عمده قوانین مربوط به محاکمه و مجازات است. راههای اعتراض و تجدیدنظر نسبت به آراء محاکم دادگستری به راههای عادی و طرق فوق العاده یا استثنایی تقسیم میشوند. تجدیدنظر خواهی و فرجام خواهی دو راه اعتراض عادی و عمومی برای احکام صادره از دادگاه است و وقتی رای دادگاه پس از بررسی در مرحله تجدیدنظر یا تایید در مرحله فرجام خواهی در دیوان عالی کشور قطعی میشود، برای اجرا آماده است و علی القاعده دیگر نباید تعرضی به آن صورت بگیرد اما قانونگذار برای جلوگیری از هرگونه اشتباه در اجرای احکام، طرق دیگری مانند اعتراض به احکام از طریق دادستان کل کشور، اعاده دادرسی و اعتراض رییس قوه قضاییه به احکام خلاف بین شرع از طریق اعمال ماده 18 قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب را به عنوان راه های فوق العاده اعتراض به احکام شناخته است. بموجب ماده 570 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 92 ،ماده 18 معروف و اصلاحات بعدی آن صراحتا0 نسخ گردیده است. حکم مقرره مذکور، با تغییراتی در ماده 477 ق.آ.د.ک. ابقا گردیده است. در این مقاله سعی شد تا ماده 477 ق.آ.د.ک به اختصار مورد بررسی قرار گیرد.

ماده 477 ق.آ.د.ک.، خلاف بین شرع، اعاده دادرسی