مهدی قدرتی - استادیار دانشگاه پیام نور مرکز قزوین
غلامعلی افروز - استاد دانشگاه تهران
پرویز شریفی درآمدی - دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
حیدرعلی هومن - استادیار دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز

هدف پژوهش حاضر کسب اطلاعات در زمینه پیش بینی خلاقیت دانش آموزان تیزهوش بر مبنای سن، هوش و رضامندی زناشویی والدین آنان، بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش همبستگی است. به منظور اجرای این پژوهش سیصد و سی دانش آموز ( 164 پسر و 166 دختر) از مدارس شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای از میان دانش آموزان با بهره هوشی بالاتر از 120 انتخاب شدند. آزمون ماتریس های پیشرونده ریون (هوش ریون، 1941 )، آزمون تفکر خلاق تورنس (فرم ب تصویری) (تورنس، 2002 ) در میان دانش آموزان به اجرا در آمد و مقیاس رضامندی زناشویی افروز (افروز، 1390 ) در میان والدین دانش آموزان فوق اجرا شد. با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیری و آزمون تحلیل واریانس داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که رضامندی زناشویی والدین مهمترین پیش بین خلاقیت کودکان بوده است. همچنین هوش و سن به ترتیب دومین و سومین متغیرهای پیش بینی کننده خلاقیت بودند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که روابط زناشویی رضایت بخش و مطلوب والدین در کنار هوشمندی میتواند تبیین کننده بهتری برای خلاقیت دانش آموزان باشد.

خلاقیت، رضامندی زناشویی والدین، هوش، سن