بهنام شوکتی - دانشجوی کارشناسی پرستاری، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری
محمد حسین یکتا کوشالی - دانشجوی کارشناسی رادیولوژی، ایران، رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، دانشکده پرستاری مامایی پیراپزشکی شرق گیلان
آرمین زارعیان - دکتری تخصصی آموزش پرستاری، دانشیار، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه بهداشت
شراره اکبری نژاد - متخصص طب ورزش و اصلاح سبک زندگی، استادیار، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه، دانشکده پزشکی، گروه طب ورزش و توانبخشی

مقدمه: یکی از مهم ترین عوارض شغلی، اختلالات اسکلتی عضلانی است. این اختلال می تواند بر کیفیت خدمات ارایه شده به بیمار اثر سوء بگذارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی پرتونگاران و پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1395 می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی شاهد دار، در سال 1395 بر روی 144 نفر از پرتونگاران (مورد) و پرستاران (شاهد) شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران که حداقل یک سال سابقه ی کار داشته و به صورت سرشماری انتخاب شد ه بودند، صورت گرفته است. جهت ارزیابی اختلالات نواحی مختلف بدن، از پرسشنامه ی بررسی اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک (NMQ) و به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی از روش (QEC) استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل و پیرسون به کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شد و سطح معنی داری، کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج ب هدست آمده از پرسشنامه نشان داده که در یک سال گذشته، شیوع اختلالات اسکلتی در پرتونگاران در نواحی پا، گردن، شانه و زانو به ترتیب با 80/5، 50، 41/6 و 41/6 درصد و در پرستاران در نواحی گردن، ران، پا و کمر به ترتیب با 48/6، 47/2، 47/2 و 44/4 درصد بیشتر از سایر نواحی بدن می باشد. رابطه معنی داری بین آگاهی از خطر شغلی، نوع شیفت کاری و سابقه کاری با شیوع اختلالات در برخی از نواحی بدن، در پرستاران مشاهده شد اما در گروه مقابل رابطه ی معن یداری مشاهده نشد. همچنین میزان آگاهی از خطر در پرتونگاران از پرستاران بیشتر بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی و پوسچر نامناسب در حین کار و مخاطره آمیز بودن شرایط محیط کار، مداخله ارگونومیک به منظور کاهش فشار وضعیتی بر گردن و تنه و کاهش پوسچرهای نامناسب در حین کار بعد از ارزیابی اولیه از وضعیت بدنی توصیه می شود.

اختلالات اسکلتی - عضلانی، پرتونگار، پرستار، رادیولوژی