رقیه جوان پور - دانشجوی دکترا، گروه علوم باغبانی، دانشگاه تهران، کرج.
مصباح بابالار - استاد گروه علوم باغبانی، دانشگاه تهران، کرج.
عبدالکریم کاشی - استاد گروه علوم باغبانی، دانشگاه تهران،کرج
مجتبی دلشاد - دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه تهران، کرج.

در این آزمایش، با هدف ارزیابی تاثیر نوع پایه و پیوندک در جذب عناصر و رشد رویشی پیوندک، ترکیب پیوندی خربزه رقم خاتونی‘ و کدو رقم Shintozwa جهت ارزیابی واکنش رشد رویشی و محتوای معدنی برگدر شرایط گلخانه ای مورد تحقیق قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: پیوند خربزه روی کدو، پیوند خربزه روی خربزه، پیوند کدو روی خربزه، پیوند کدو روی کدو، خربزه غیرپیوندی و کدوی غیرپیوندی. مطابق با نتایج، بیشترین طول ساقه 212/22 سانتی متر محتوای کلروفیل 43/86 SPAD بیوماس 411/12 گرم ماده خشک برگ 14/44 درصد وساقه 14/75 درصد برای بوته کدوهای غیر پیوندی به ثبت رسید بوته های غیرپیوندی خربزه باعث افزایش معنی دار در تعداد شاخه جانبی 9/44 شاخه و نسبت ماده خشک ریشه به ساقه 1/32 در مقایسه با دیگر تیمارها شد. گیاهان خربزه پیوند شده روی کدو در مقایسه با دیگر تیمارها دارای تعداد برگ بیشتری 77/89 عدد بودند در حالیکه تیمار پیوندی کدو روی کدو منجر به تولید سطح برگ بوته بالاتری شدند. بر اساس نتایج بدست آمده، گیاهان غیر پیوندی خربزه در مقایسه با دیگر تیمارها دارای مقادیر بالایی از نیتروژن کل 3/4% نیترات 771/6 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر امونیوم 3781 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر فسفر 0/18% و پتاسیم 1/8% در برگها بودند در حالیکه این روند در مورد عناصر کلسیم 3/9% در گیاهان کدوی پیوند شده روی خربزه و منیزیم 1/8% در گیاهان پیوندی خربزه روی خربزه بیشترین بودند.

ترکیب پیوندی، نیتروژن، پایه، پیوندک