امیررضا سقای معروف - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران – محیط زیست، دانشگاه تبریز
مهدی ضرغامی - استاد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز

با توجه به گسترش شهرنشینی، توسعه شبکه های توزیع آب، بالا رفتن هزینه انرژی و همچنین بحران کمبود منابع آب و انرژی، بهینه سازی سیستم های توزیع آب شهری بیش از هر زمان دیگری مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف این تحقیق بهینه سازی سیستم توزیع آب شهر باسمنج (آذربایچان شرقی) با استفاده از الگوریتم ژنتیک چند هدفه جهت حداقل سازی مصرف انرژی و هزینه انرژی در شبکه های توزیع با لحاظ کردن محدودیت های زیست محیطی (پخش گازهای گلخانه ای) می باشد. لازم به ذکر است که همه این فعالیت ها باید با در نظر گرفتن تامین فشار مناسب در محل های مصرف انجام شود زیرا این امر یکی از ملزومات طراحی در شبکه های آبرسانی می باشد. برای مدلسازی هیدرولیکی و همچنین بهینه سازی آن از نرم افزار WaterGems استفاده شده است. در این پژوهش اهداف تصمیم گیری نظیر کاهش مصرف انرژی، کاهش هزینه انرژی، کاهش پخش گاز دی اکسید کربن تعریف و سناریوهای مناسبی برای بهینه سازی شبکه آبرسانی ارایه شده است. این تحقیق در نهایت به نتایجی از قبیل کاهش 10 درصدی مصرف انرژی، کاهش 15 درصدی هزینه انرژی و همچنین کاهش 13 درصدی پخش گاز دی اکسید کربن در عمل کرد شبکه توزیع آب شهر باسمنج منجر شده است.

شبکه آبرسانی، بهینه سازی، الگوریتم ژنتیک، انرژی، WaterGems