مریم حقایق - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران- مرکز

: امروزه زنان معمار با آن که بخش مهمی از جامعه معماری ایران را به خود اختصاص داده اند ، اما در حوزه های پژوهشی ، آموزشی ، اجرایی و حرفه ای از اقتدار لازم بهره مند نیستند و سهم شایسته ای در عرصه های مدیریتی به دست نیاورده اند. مدیران و کارفرمایان به علل مختلف از جمله داشتن مسئولیت هاى خانوادگى بیشتر، قدرت بدنى کمتر و اعتقاد به ناتوانى در نظارت و سرپرستى، زنان را براى حضور در کارگاه ها و امور اجرایى نامناسب مى دانند و در شرایط یکسان، جنسیت مرد را براى این گونه امور ترجیح مى دهند که این مسأله زنان را به سمت کارهاى دفترى محدود مى کند. در حالیکه تجربه ثابت کرده است که درطراحی فضاها زنان نیازسنجی بهتری دارندو دقیق‌ترو مسئولیت‌پذیرترعمل میکنند. در این بستر ضمن مطالعاتی در مورد ویژگی های مدیریت، موانع زنان معمار را در شرایط گوناگون مورد شناخت قرار داده و با کشف موانع مذکور، راهکار های مناسبی بر حسب شرایط و امکانات بالقوه و بالفعل برای توسعه این فرایند انتخاب میگردد. محدودیت ها و موانع به دست آمده در سر راه فعالیت های آنها جمع بندی و درچهاردسته اصلی شامل: موانع فردی، موانع سازمانی و محدودیت های محیط کار، موانع محیطی و نظام آموزشى عنوان شده است.

زنان، معماری، مدیریت، موانع، راهکار