افروز اقدامی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم
محسن قاسمی - هییت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم

معماری مقوله ای فرهنگی است و محتملا بی ارتباط با گذشته نیست. ساخت و سازهای دهه های اخیر بدون در نظر گرفتن ارزش های فرهنگی و بومی، چهره شهر را برای ساکنین بیگانه نموده است. از این رو انتخاب روند طراحی مناسب، خصوصا به هنگام مواجهه با بافت های ارزشمند شهری که گذشته ی درخشانی را دربردارند، همواره می تواند معمار را در ساخت تصمیمی درست یاری رساند. زمینه گرایی به عنوان یکی از روش های طراحی است که در واکنش به محتوای بستر طراحی شکل می گیرد و در آن معمار تلاش می کند تا خود را با ویژگی های برگرفته از محیط اطراف پروژه منطبق سازد. با طراحی یک مجتمع تجاری فرهنگی بر آن بوده ایم طرحی را خلق کنیم که با محیط اطراف خود (زمینه) سازگار و بتواند پاسخگوی نیاز شهروندان منطقه کرمان باشد. براین اساس علاوه بر شناخت فرهنگ مردم، اعتقادات مذهبی، آیین ها و نقش اجتماع و ..... به کشف و بررسی عناصر و الگوهای تاریخ معماری بستر مورد مطالعه پرداخته می شود؛ و در نهایت حاصل طرحی براساس معماری زمینه گرا (زمینه گرای اقلیمی) برای خلق محیط مطلوب تر، شناخت و آگاهی بیشتر و درکی عمیق تر نسبت به زمینه است.

معماری زمینه گرا، بافت شهری، زمینه، مجتمع تجاری فرهنگی، زمینه گرایی اقلیمی