الیاس صفاران - استادیارگروه هنر دانشگاه پیام نور
مریم شهبازی فرد - کارشناس ارشد پژوهش هنر، مدرس مدعو دانشگاه پیام نور.

سفالگری یکی از دستاوردهای بزرگ تمدن اسلامی است که به علت حمایت بازرگانان، حکام و عامه مردم و همچنین منع استفاده از ظروف طلایی و نقره ای رواج گسترده ای در دوران اسلامی یافت. سفال گران، لعاب کاران خوش نویسان و طراحان از جمله افرادی بودند که در تولید اشیا سفالین دست داشتند. چراکه همواره تزیینات و نقوش زینتی روی یک اثر سفالی نقش بسزایی در جذابیت اثر هنری داشته است. از سویی دیگر ارتباطات تجاری، نفوذ کشورهای همسایه و غیرهمسایه، حکمرانی اقوام غیر ایرانی بر کشور، و... از عواملی بوده که هنر و فرهنگ ایرانی را تحت تاثیر خود قرار داده است. و چه بسیار هنرها که از این مبادلات و مراودات حاصل آمده و یا تنزل یافته و از میان رفته است. از جمله این هنرها می توان به سفالگری اشاره نمود. در میان کشورهای موثر بر هنر سفالگری ایران بدون تردید چین شاخص ترین خواهد بود. چرا که هنر سفالگری این کشور، ظروف چینی خاص آن و تکنیک های برتر هنرمندان سفالگر چینی، نه تنها در آسیا که در جهان نیز، سرآمد بوده است. در این میان یکی از تاثیرات هنر چینی بر سفالگری ایران، سفال کوباچه است که در دوران صفوی به زیباترین شکل ممکن خوش درخشیده و آثار هنری زیبایی را در دل خود خلق نموده است. در این مقاله سعی بر تبیین و تشریح عوامل تاثیرگذار فرهنگ و هنر چینی بر هنر سفالگری ایرانی شده و همچنین به سفال کوباچه و آشنایی با آن پرداخته شده است.

هنر ایرانی، هنر چینی، سفال، سفالگری، سفال کوباچه