پرستو علیخانی - دانشجوی دکتری فناوری اطلاعات در آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
مرتضی رضایی زاده - استادیار گروه آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
مجتبی وحیدی اصل - استادیار گروه نرم افزار، دانشکده مهندسی و علوم کامپیوتر، دانشگاه شهید بهشتی تهران
نازنین کریمی مقدم - دانشجوی کارشناسی مهندسی نرم افزار، دانشگاه شهید بهشتی تهران

تعامل بعنوان یکی از قدرتمندترین نویدهای فناوری و از بزرگترین مزیت های آن برای حوزه یادگیری مطرح است. اما، خلق تجارب یادگیری با استفاده از فناوری، بدون پشتیبانی رویکردهای پداگوژیک محور نه تنها یادگیری را اثربخش نمی سازد، بلکه ضد بهره وری نیز خواهد بود. در نتیجه، فناوری به تنهایی موجب بهبود یادگیری نخواهد شد و نتایج مطلوب را تضمین نخواهد کرد. بر همین اساس، پژوهش حاضر به تبعیت از مدل نمونه اولیه در توسعه نرم افزار و با لحاظ نمودن گزاره های یادگیری همیارانه، طراحی یک نرم افزار مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده را هدف خود قرار داده است. از این طریق، تجربه دانش آموزان در محیط چهره به چهره واقعیت افزوده در کنار محیط مجازی آن غنی تر خواهد شد. چرا که واقعیت افزوده یک محیط بصری غنی و یادگیری کلامی را برای گروه ها فراهم میسازد تا به ساخت دانش از طریق تعاملات اجتماعی بپردازند. علاوه بر این، انواع گسترده تعاملات بویژه یادگیرنده - یادگیرنده و یادگیرنده - محتوا را تقویت خواهد کرد. لذا، چنین پیشنهاد میشود که چهارچوب های نظری یادگیری از طریق هم افزایی متخصصان تعلیم و تربیت با مهندسین نرم افزار، در طراحی نرم افزارهای یادگیری لحاظ شوند.

واقعیت افزوده، تعامل، رویکرد پداگوژیک محور، یادگیری همیارانه