بهاره محمدی - کارشناسی ارشد روانشناسی خانواده درمانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
علی فتحی آشتیانی - مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

این پژوهش با هدف پیش بینی میزان رضایتمندی زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه انجام شده است. در یک مطالعهتوصیفی از نوع همبستگی، از بین زوجین ساکن شهر تهران، 454 نفر (230 زن و 224 مرد) به شیوه در دسترس، انتخاب و دوپرسشنامه مقیاس زوجی انریچ و فرم کوتاه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ را تکمیل کردند. آزمون همبستگی پیرسون نشان دادکه بین دو متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایتمندی زناشویی، رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و با افزایش میزانطرحواره ها از میزان رضایتمندی زناشویی کاسته می شود (α=0/001). نتایج رگرسیون به روش گام به گام حاکی از آن است که از بینمولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه بریدگی و طرد و گوش به زنگی بیش ازحد می توانند رضایت زناشویی را به طور معنادار پیش بینیکند. نتایج به دست آمده از این پژوهش می تواند در استفاده از درمان این طرحواره های ناکارآمد و افزایش رضایتمندی زناشوییمتعاقب آن، مفید واقع شود.

رضایتمندی زناشویی، طرحواره های ناسازگار اولیه، زوجین، خانواده