لیلا نکویی - دانشجوی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان، ایران
شهرام مینوئی - مدیر گروه ارشد برنامه ریزی شهری و طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان، ایران

جنبش پیاده راه سازی قرن 21 ، گامی است در جهت گسترش پایداری، کارآیی و سلامت شهرها و به دنبال خلق فضاهایی است که در آن انسان ها خودشان پیاده روی را برای جابه جایی انتخاب می کنند. این جنبش، نه تنها سیمای کالبدی مراکز شهری را عوض کرده، بلکه تغییرات نوینی را در ارتقای کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم به وجود آورده است. . در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی ضمن درک این تحول بینشی و مطالعه، به بررسی امکان سنجی ارتقای کیفیت محیط و سلامت از طریق پیاده راه سازی محور بلوارسردار جنگل در جهت بازآفرینی، مبادرت ورزیده است. در پژوهش حاضر هدف، شناخت مسایل و مشکلات ناشی از ازدیاد اتومبیل، ازدحام و ضعف دسترسی مناسب و به دنبال آن نزول کیفیت محیطی بلوار سردار جنگل که با ارایه راهکارهایی برای ایجاد زیر ساخت مناسب برای قابلیت پیاده روی و اصلاح شبکه پیاده و سواره با تاکید بر الگوی تحلیلی SWOT به رشته تحریر در آمده است. . تصمیمات راهبردی در این زمینه بایستی در جهت بهبود وضعیت محله اتخاذ شود، که ابتدا نیازمند غلبه بر الگوی برنامه ریزی حمل و نقل خودرو محور ، توسعه حمل و نقل عمومی و سپس با اجرای طرح پیاده راه سازی و ایجاد تسهیلات لازم برای عابرین پیاده به عنوان بهترین راهکار برای حل معضل ترافیک، افزایش رونق اقتصادی و ارتقاء کیفیت محیط این منطقه می باشد که با آلترناتیوهای بدست آمده از نقاط قوت، ضعف، تهدید و فرصت، در نهایت به طرح نهایی پیشنهادی رسیده شد.

پیاده مداری، کیفیت محیط، سلامت