سهیل عربی - دکتری معماری
اردلان مشعوف - دانشجوکارشناسی ارشد معماری

بناهای تاریخی که هنوز پابرجا هستند نشان دهنده کاربرد ایدههای مهندسی خاص در ساختن آنهاست و بررسی اینگونه بناها که در مناطق زلزله خیز به جا ماندهاند کلید کشف این ایدههاست. تحقیقات دقیق نشاندهنده آن است که در گذشته با ایزولاسیون کردن بنا از وارد شدن نیروهای زلزله به آن جلوگیری میکردند. ایزولاسیون لرزه ای در ساخت و سازهای جدید بیشتر به وسیله کاربرد یاتاقان لاستیکی یا مکانیسمهای مشابه که به صورت قابل توجهی از وارد شدن نیروها ی زلزله به ساختمان جلوگیری میکنند انجام میشود. با این حال باید توجه داشته باشیم که ایزولاسیون لرزهای یک مکانیزم جذب انرژی نیست بلکه یک سیستم انتقال دهنده انرژی است به عبارت دیگر انرژی از بین نمی رود بلکه از سطوح ایزولاسیون عبور داده میشود. بر طبق نوشته های عهد عتیق این سیستم در معبدی که کوروش کبیر برای یهودیان ساخت برای اولین بار استفاده شده است. امواج زلزله در حال نزدیک شدن به بنا اول به سه لایه از سنگ در زیر بنا برخورد میکنند و کاملا عمودی میشوند. در این سیستم لایه ای هیچگونه ملاتی استفاده نمیشود و به موجها این اجازه را میدهد که در آن بازی کنند. جابه جایی عمودی و حرکت افقی با هم مکانیسمی را میسازند که از شوک اصلی زلزله به بنا جلوگیری میکنند این مقاله به توضیح جزییات تحلیلی این روش میپردازد تا ثابت کند که سنگهای بریده شده لایهای میتوانند از ورود امواج لرزهای به بنا جلوگیری کنند. در نهایت امکان استفاده از این متد در بناها و سازههای نوین را نتیجه گیری میکنیم.

روش مقاوم سازی باستانی در برابر زلزله، ساخت و ساز مقاوم در برابر زلزله، متدهای جدید مقاوم سازی، ایزولاسیون پی، استفاده از روشهای قدیمی در سازه های نو