علی باقری فر - کارشناسی ارشد، مدیریت آموزشی، سیستان و بلوچستان، آموزش و پرورش ناحیه یک زاهدان، دبستان شهید چمران
زهرا پودینه بحری - کارشناس آموزش ابتدایی، سیستان و بلوچستان، آموزش و پرورش شهرستان چابهار
طیبه نظری جهان تیغ - کارشناس آموزش ابتدایی، سیستان و بلوچستان، آموزش و پرورش شهرستان چابهار
فاطمه سرگردان ملاشاهی - کارشناس ادبیات فارسی، سیستان و بلوچستان، آموزش و پرورش شهرستان چابهار

هدف از این تحقیق اینست که نماز در زندگی و حیات انسان به اندازه ای ارزش دارد که اولیای الهی برای یک لحظه از آن غافل نبودند و از هر راهی که ممکن بود دیگران را هم به این عبادت ملکوتی تشویق می کردند. نماز با اینکه به غیر مکلف واجب نیست ولی به خاطر ارزش و اهمیتی که دارد امامان معصوم دستور می دادند که فرزندان خود را از شش هفت سالگی به جهان نماز ببرید و آنان را به سفر در این عرصه گاه معنوی تشویق کنید. نماز نخستین امری است که محاسبه می شود و به اعمال انسان از زاویه نماز نگریسته می شود. چنانکه نماز پذیرفته شد سایر کارهای انسان نیز محاسبه شده و از او قبول می شود چنانکه نماز مردود بود به سایر کارهای او نیز نگریسته نمی شود. نماز هم یک روح دارد. اگر آن روح در نماز نباشد، قالب نماز هیچ ارزشی ندارد. روح نماز و جان آن عبارت از یاد خداست. نماز دارای هدف های ویژه ای می باشد که آگاهی از آن می تواند در برگزاری صحیح آن، عامل مهمی بشمار آید. هدف های نماز را می توان بر سه اساس طبقه بندی نمود؛ هدف های فردی، هدف های اجتماعی، هدف های عرفانی. در قرآن و احادیث و روایات ما همواره تاکید شده است که یاد خدا، تنها آرامش دهنده واقعی قلب هاست و عبادت و ستایش خداوند، یک نیاز درونی و روانی دایمی در انسان هاست تا برای رهایی از دنیازدگی و کسب حیات طیبه و آراسته شدن به فضایل کریمه و رها شدن از نا امیدی و افسردگی و پرهیز از گناه و انحرافات، به دامان عنایت او متوسل شوند، که در این مقاله از روش کتابخانه ای و روش تحلیلی و توصیفی استفاده شده است.

نماز، روح نماز، یاد خدا، عبادت