مهشید اختیاری بیدهندی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه پیام نور تهران شرق،
میترا غفوریان - دکترای معماری، استادیار دانشگاه علم و صنعت -

مسکن به عنوان مکانی که انسان بیشترین اوقات زندگی خود را در آن سپری می کند، یکی از مهمترین و بحث برانگیزترین موضوعات پیش روی طراحان به شمار می رود. طراحی مسکن به گونه ای که پاسخگوی نیازهای طیف وسیعی از کاربران با فرهنگ ها، آداب و رسوم و در نتیجه نیازهای فضایی متفاوت و گوناگون و یا نیازهای در حال تغییر خانواده در گذر زمان باشد بسیار حایز اهمیت بوده و در صورت توجه به این مسیله می توان به محیط های مسکونی با ماندگاری طولانی تری دست یافت، به گونه ای که با گذشت زمان ساکنان به ماندن در آن محیط ها و محافظت و نگهداری از آنها تمایل داشته و احساس تعلق به آن داشته باشند. با توجه به الگوی رشد خانواده ایرانی که در طول زمان متغیر است با گذشت زمان نیازهای فضایی اعضای خانواده نیز دچار تغییرات اساسی می شود. در این راستا بهره گیری از الگوهای انعطاف پذیری در مسکن می تواند موثر باشد. این تحقیق به روش کیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است. از نتایج آن می توان در راستای طراحی مسکن به گونه ای که پاسخگویی به نیازهای متغیر خانواده در طول زمان را تحقق بخشیده و بدین ترتیب پایداری اجتماعی در مسکن را ارتقا می بخشد، بهره برد.

مجموعه مسکونی، پایداری اجتماعی، انعطاف پذیری، نیازهای فضایی خانوار ایرانی