مهناز دهقان طرزجانی - دکترای روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی
علیرضا بانشی - دانشجوی دکتری سنجش و اندازه گیری، دانشگاه علامه طباطبایی

در ایران تاکنون رشته و گرایشی تخصصی خاصی وجود نداشته تا به سنجش استعدادها بپردازد، بنابراین اغلب تعاریف هوش، نبوغ، استعداد، مدیریت استعداد، به صورت غیر متخصصانه ای به جای یکدیگر به کار رفته اند. بر اساس همین نگرش، کارهای صورت پذیرفته در این حوزه نیز به جای استعدادیابی بیشتر به راهنمایی و مشاوره شغلی پرداخته اند، اغلب از آزمون های هوش استفاده شده است و استعدادهای خاص در نظر گرفته نشده است. به همین دلیل هدف این مقاله مروری، تشریح مفاهیم و روش های سنجش استعداد (استفاده از آزمون های مداد-کاغذی، امواج مغزی در حوزه نوروساینس و ژنتیک) و مشکلات این روش ها در ایران است. در آخر با توجه رایج بودن آزمون ها در سنجش استعدادها، به مشکلات آزمون های موجود که در ایران هیچ هنجاری ندارند، پرداخته شده است.

استعداد؛ آزمون استعدادیابی چندبعدی؛ هوش؛ نبوغ؛ مدیریت استعداد