علیرضا حمزه ای - پژوهشکده سیاست گذاری علم و فناوری و صنعت دانشگاه صنعتی شریف

ماهیت مباحث اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی در حال تغییر است، دیگر نباید به انسان به دیده ابزار نگاه کنیم، بلکه امروز سرمایه های انسانی بخصوص با دیدگاه کرامت انسان، محور اصلی اقتصاد دانش بنیان محسوب می شود. انسان نه تنها توسعه را خلق می کند بلکه خود، هدف توسعه است نه ابزار توسعه. خانواده ها، سازمان ها و دولت ها باید در پارادایم برخورد با انسان، تغییر ایجاد کنند. انسان، برده مدرن نظام سرمایه داری و لیبرالیسم نیست، بلکه کرامت او باید حفظ شود و توانمندی ها و استعداد او برای ساختن جهان، شکوفا شود. مفهوم مدیریت استعداد که از سال 1981 میلادی توسعه یافت، بیشتر مفهومی مربوط به متخصصان منابع انسانی شرکت هاست که در خصوص نحوه ی جذب، توسعه و نگهداری استعدادها و ایجاد انگیزه در کارکنان شرکت ها سخن می گوید. ولی مفهومی که در این پژوهش از آن یاد می شود دارای مبانی نظری و فلسفه ای گسترده تری است که با مفهوم توسعه استعدادهای نسل آینده از آن نام برده می شود. این مفهوم از یک مفهوم کاربردی در مدیریت کسب وکار، به یک مفهوم وسیع تر در تعلیم و تربیت و خلق ارزش از قابلیت های انسانی و احترام ویژه به کرامت انسانی، نشیت می گیرد. در این تحقیق سعی شده با مطالعه جامع بر روی ادبیات موضوع و با دید هستی شناسی و معرفت شناسی، ابتدا دیدگاه های اندیشمندان توضیح و سپس مبانی نظری تحقیق مبتنی بر نگرش جدید به انسان توضیح داده شود و نگاه مولف نیز بیان گردد. سپس با بررسی مدل های استخراج شده، مدلی خاص طراحی شود.

انسان، هوش، شخصیت، مدیریت، توسعه استعداد