حلیمه پیری - استادیار، عضو هیات علمی دانشگاه زابل، دانشکده آب و خاک، گروه مهندسی آب

تنش های آبی یکی از مشکلات تولید فرآورده های کشاورزی در بسیاری از نقاط دنیا است. در این تحقیق اثر سطوح مختلف آب آبیاری (120، 100، 75 و50 درصد نیاز آبی گیاه) در سه روش آبیاری سطحی، آبیاری قطره ای و آبیاری قطره ای زیرسطحی بر عملکرد و کارآیی پیاز در منطقه سیستان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل اسپلیت پلات با 12 تیمار و 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد با کاهش و افزایش عمق آب آبیاری به بیشتر از نیاز آبی گیاه عملکرد کاهش می یابد اما بین تیمار آبیاری کامل و تیمار 75 و 120 درصد نیاز آبی گیاه تفاوت معنی دار مشاهده نگردید. همچنین کاهش آب آبیاری باعث افزایش کارآیی گردید و بیشترین کارآیی مصرف آب آبیاری در تیمار 75 درصد نیاز آبی گیاه به دست آمد. اثر روش های مختلف آبیاری نشان داد، آبیاری قطره ای زیرسطحی بیشترین تولید عملکرد و کارآیی را دارد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده و با توجه به کمبود آب در منطقه می توان آبیاری این گیاه را با 75 درصد نیاز آبی گیاه و به روش آبیاری قطره ای زیرسطحی انجام داد بدون آن که تاثیر معنی داری در میزان عملکرد تولید شده داشته باشد و از آب ذخیره شده در جای دیگر استفاده نمود.

پیاز، کم آبیاری، روش آبیاری، کارآیی